Eugène Nielen Marais (1871-1936) was ‘n Suid-Afrikaanse digter, prosaïs, joernalis, en natuurkundige. Hy is op 9 Januarie 1871 in Pretoria gebore as die jongste van dertien kinders. Marais het sy vroeë opleiding in Pretoria, Boshof en Paarl ontvang, en het op sestienjarige ouderdom gematrikuleer.
Hy het sy loopbaan as ‘n regsklerk begin, maar het gou na joernalistiek oorgeskuif en op twintigjarige ouderdom die eienaar van die koerant “Land en Volk” geword.
Marais was ‘n uitgesproke kritikus van Paul Kruger, wat hom ongewild gemaak het in die Transvaalse politiek.
Marais het later in sy lewe na die Waterberge in Noord-Transvaal verhuis, waar hy sy bekendste werk oor die natuur geskryf het. Sy boeke “Die Siel van die Mier” en “My Vriende die Bobbejane” is postuum gepubliseer en het sy reputasie as ‘n baanbreker in die Afrikaanse letterkunde en wetenskaplike navorsing bevestig.
Hy het ook ‘n pionier in die gebruik van vrye vers in Afrikaans geword en word beskou as een van die mees innoverende Afrikaanse skrywers. Marais het sy lewe op 29 Maart 1936 beëindig, maar sy nalatenskap leef voort in sy literêre en wetenskaplike bydraes.
